Het is een veelgehoorde klacht bij de balie in onze apotheek. Steeds vaker moeten we omwille van beschikbaarheid of kostenbesparing het merk van het medicijn van een persoon veranderen. Wij doen dit niet met opzet, maar zien hier wel steeds vaker noodzaak toe. Graag willen we dit hier toelichten.
In Nederland hebben we een bepaald zorgstelsel. Dit is een collectief zorgstelsel. Dit betekent dat meerdere individuen met regelmaat een vast bedrag in een fonds storten en dat uit dat fonds alle zorgkosten van de groep worden bekostigd. De zorgverzekeringen zijn deze fondsen. Wij zijn de individuen. Dit is een zorgsysteem die past bij een modern eerste wereldland. Het stelt ons namelijk als land in staat om betaalbare zorg te kunnen krijgen voor iedereen.
Naar mijn persoonlijke mening hoort dit systeem bij een beschaafd land. In een beschaafd land zorgen we namelijk voor elkaar en laten we elkaar niet sterven door simpele ziektes die makkelijk voorkomen kunnen worden. In tweede wereldlanden of derde wereldlanden is een zorgsysteem als de onze niet vanzelfsprekend. In derde wereldlanden is zorg vaak onbetaalbaar en onbereikbaar voor bijna de gehele bevolking. Een ziekte gaat dan samen met de dood. De tweede wereld landen zijn opkomende economieën. Hier is de zorg vaak iets beter geregeld. Deze landen worden echter ook gekenmerkt door grote sociale ongelijkheid. De rijken hebben toegang tot redelijke zorg, echter voor een bepaalde prijs. De kwaliteit van deze zorg is nog steeds lager dan in Nederland, maar de prijs een stuk hoger. Het arme deel van de bevolking kan gebruik maken van publieke zorg. De kwaliteit hiervan is niet goed, maar het is het enige wat deze mensen kunnen betalen.
In Nederland hebben we ervoor gekozen om een goed zorgsysteem te hebben voor iedereen. In Nederland hoef je niet te sterven aan een simpele longontsteking. Wanneer je niet lekker bent, kun je langs de huisarts gaan. Dit voorkomt dat je langdurig ziek wordt waardoor je meer kunt werken. Dit zorgsysteem verdient zich in bepaalde maten dus terug in een hogere productiviteit en minder ziekte uitval.
Tegelijkertijd zien we de afgelopen jaren dat de kosten van het zorgstelsel stijgen. Dit komt aan de ene kant doordat sommige mensen voor elk wissewasje langs de huisarts gaan en medicijnen krijgen voorgeschreven. De huisarts en deze medicijnen worden echter uit het zorgsysteem betaald. Het komt ook doordat mensen ongezond leven en daardoor meer zorg nodig hebben uit het collectieve zorgstelsel. Denk hierbij aan mensen die roken, maar toch operaties en behandelingen krijgen voor de gevolgen van het roken ondanks dat ze niet stoppen met roken. Of bijvoorbeeld mensen met overgewicht, die er niet voor kiezen om hun eetpatroon aan te passen, gezonder te leven en meer te gaan sporten. Deze mensen nemen in toenemende mate meer zorg af door hun verslechterde gezondheid, maar blijven hetzelfde bijdragen in zorgkosten.
Tenslotte worden medicijnen kunstmatig duren. De farmaceutische industrie is een schatrijke sector. Het klopt dat ontwikkelingskosten voor nieuwe medicijnen duur zijn en dat deze moeten worden terugverdiend. Toch is het niet ethisch verantwoord om een medicijn opeens 300% duurder te maken, waardoor patiënten het niet meer kunnen betalen en de zorgkosten hard zullen stijgen. Hetzelfde geld overigens voor kinderkleding. Op amazingkids.nl leest u er meer over.
De overheid zal hier tussen de farmaceutische industrie, de zorgverzekeraars en de Nederlanders moeten instaan om de financiële kant van het stelsel onder controle te houden.